ऋग्वेद: सूक्तं १.५
आ तवेता नि षीदतेन्द्रमभि पर गायत ।
सखाय सतोमवाहसः ॥
पुरूतमं पुरूणामीशानं वार्याणाम ।
इन्द्रं सोमे सचा सुते ॥
स घा नो योग आ भुवत स राये स पुरन्ध्याम ।
गमद वाजेभिरा स नः ॥
यस्य संस्थे न वर्ण्वते हरी समत्सु शत्रवः ।
तस्मा इन्द्राय गायत ॥
सुतपाव्ने सुता इमे शुचयो यन्ति वीतये ।
सोमासो दध्याशिरः ॥
तवं सुतस्य पीतये सद्यो वर्द्धो अजायथाः ।
इन्द्र जयैष्ठ्याय सुक्रतो ॥
आ तवा विशन्त्वाशवः सोमास इन्द्र गिर्वणः ।
शं ते सन्तु परचेतसे ॥
तवां सतोमा अवीव्र्धन तवामुक्था शतक्रतो ।
तवां वर्धन्तु नो गिरः ॥
अक्षितोतिः सनेदिमं वाजमिन्द्रः सहस्रिणम ।
यस्मिन विश्वानि पौंस्या ॥
मा नो मर्ता अभि दरुहन तनूनामिन्द्र गिर्वणः ।
ईशानो यवया वधम ॥